Petusie.pl – Sklep dla zwierząt

Biegunka jest bardzo częstym problemem u psów. Może być spowodowana przez wiele różnych rzeczy. Pies może przechodzić biegunkę łagodnie, może ona samoistnie przejść lub być objawem stanu zagrożenia życia psa. Dlatego ważna jest obserwacja psa i pomoc doraźna i jeśli nie odnotujemy poprawy pomoc weterynaryjna. W tym artykule omówimy różne przyczyny biegunki u psów, sposób jej diagnozowania i możliwości leczenia również domowymi sposobami.

Przyczyny biegunki u psów

Biegunka może być spowodowana przez wszystko, co zakłóca normalne funkcjonowanie przewodu pokarmowego. Powszechne przyczyny to spożycie ciał obcych, infekcje (wirusowe, bakteryjne lub pasożytnicze), guzy lub choroby zapalne jelit. Może to być również efekt uboczny niektórych leków lub nietolerancja/alergia pokarmowa. Mniej powszechne przyczyny to zapalenie trzustki, choroby endokrynologiczne (np. cukrzyca lub choroba Cushinga) lub niedrożność i stan zapalny jelit u psa.

W przypadku wystąpienia u psa alergii pokarmowej rekomendujemy zmianę karmy na karmę hipoalergiczną lub karmę monoproteinową, aby dowiedzieć się, na który składnik nasz pupil ma uczulenie.

Objawy biegunki u psa

Najbardziej oczywistym objawem biegunki jest zwiększona produkcja stolca, który jest wodnisty lub nieforemny. Inne objawy mogą obejmować przeciąganie się przy wypróżnianiu, zmniejszenie apetytu, utratę wagi, senność lub wymioty. Jeśli Twój pies ma któryś z tych objawów, koniecznie skontaktuj się z lekarzem weterynarii. Zwróć uwagę, czy w kupie psa nie ma krwi lub śluzu – to często także bywa cenna informacja dla weterynarza w ustaleniu przyczyn biegunki i podjęcia odpowiedniego leczenia.

Diagnoza biegunki

Lekarz weterynarii rozpocznie od dokładnego wywiadu i badania palpacyjnego. Zada pytania dotyczące diety psa, zachowań związanych z lizaniem i żuciem, historii ostatnich podróży, kontaktu z innymi zwierzętami i innych istotnych informacji. Po przeprowadzeniu wywiadu i badania czworonoga, lekarz zaleci wykonanie podstawowych badań diagnostycznych, takich jak: morfologia krwi, profil biochemiczny, badanie moczu oraz badanie kału na obecność pasożytów. W oparciu o wyniki tych badań i ich kliniczne podejrzenia, mogą zalecić dodatkowe badania, takie jak zdjęcia rentgenowskie, USG, endoskopia/kolonoskopia, biopsja, itp.

Leczenie biegunki – co podać? Najlepsze domowe sposoby

Łagodne przypadki biegunki mogą być często leczone domowymi sposobami za pomocą prostych zmian w diecie lub dodaniu proszku z kory wiązu do karmy psa (1-2 łyżki stołowe na posiłek). Poważniejsze przypadki wymagają leczenia antybiotykami, lekami przeciwpasożytniczymi (jeśli pasożyty są obecne), lekami przeciwzapalnymi (jeśli są dowody na stan zapalny) lub innymi specyficznymi metodami w zależności od przyczyny. Jeśli pies jest odwodniony z powodu biegunki lub wymiotów, może być konieczne hospitalizowanie go w celu podania kroplówki.

Węgiel dla psa na biegunkę

Psu możemy podać leczniczy węgiel na biegunkę. Węgiel doskonale wiąże i absorbuje toksyny. Psu możemy podać także Smectę, np. dosypując do jedzenia lub do wody. Nie można natomiast podawać psu żadnych ludzkich leków na biegunkę takich jak na przykład stoperan. Zawierają one bowiem składniki szkodliwe dla psów, a dla niektórych ras mogą okazać się nawet zabójcze! Poza węglem warto podawać psu probiotyk. Uwaga, nie podajemy psu probiotyku dla ludzi, ponieważ te zawierają zupełnie inną florę niż ta znajdująca się w organizmie psa. Musi to być probiotyk dedykowany psom. Najlepszym lekiem na psią biegunkę jest dostępny bez recepty Dia Dog & Cat. Kupimy go w lecznicy, wielu sklepach zoologicznych czy sklepach internetowych. Pamiętajmy, aby pilnować tego, żeby pies miał stały dostęp do wody i ją pił, aby nie doszło do odwodnienia u psa.

U psów może pojawić się biegunka z wielu różnych powodów. Jeśli obserwujesz objawy biegunki u swojego psa, ważne abyś skorzystał z dostępnych metod na ulżenie psu w cierpieniu i skontaktowanie się z lekarzem weterynarii jeśli objawy nie miną. Lekarz przeprowadzi dokładny wywiad i zbada psa przed zaleceniem dalszych badań diagnostycznych. Leczenie zależy od ciężkości przypadku, ale może obejmować proste zmiany w diecie lub bardziej poważne środki, takie jak antybiotyki czy chirurgiczne usunięcie ciała obcego z układu pokarmowego.